پدال:کارخانه فراری در مارانلوی ایتالیا، جایی که معمولاً محل ساخت نمونه‌های اولیه خودروهای مسابقه فرمول یک است، این روزها مشغول مونتاژ فراری‌های لافراری است. لافراری که یک سوپرماشین هیبریدی است، با استفاده از مواد و تکنولوژی‌های فرمول یک، کاملاً برای مسابقه آماده می‌شود.
فراری لافراری
تا آخر ماه آوریل که این بازدید از واحد مونتاژ لافراری انجام شده، تولید این خودرو برای مدت ۵ ماه ادامه داشته است. این تولید تا اتمام تمام ۴۹۹ خودرو ادامه می‌یابد. از این تعداد، ۱۲۰ عدد برای مشتریان امریکایی طراحی شده که تعداد زیادی به نظر نمی‌رسد. فرانکو سیماتی که مهندس دانش‌آموخته MIT است و مسئول طرح‌های اولیه و پیش‌تولید در فراری است، به ما یادآوری می‌کند که فراری قبلاً نیز تنها ۳۴۹ دستگاه F50 و ۳۹۹ نمونه از فراری انزو تولید کرده است. ما در این مورد انتخاب تعداد ۴۹۹ به جای ۵۰۰ نیز در این تولید محدود سؤال کردیم و وی در پاسخ گفت:
رقم ۹ در تعداد خودروها به این معنی است که در مدلی مانند انزو، فراری می‌خواهد همیشه یک خودرو کمتر از ظرفیت بازار تولید کند.
تولید لافراری تقریباً یک دستگاه در روز است و بنابراین تا اتمام ۴۹۹ دستگاه آن، حدود دو سال و نیم زمان لازم است. پس از آن، لافراری تبدیل به یک مدل پا به سن گذاشته می‌شود.
در اینجا، نگاهی خواهیم داشت به مراحل تولید هر کدام از لافراری‌ها.
تکنسین‌های فراری مشغول کار بر روی پیشرانه هیبریدی V12
بخش زیرین شاسی فیبرکربنی با استفاده از لایه محافظ «کولار» پوشانده شده تا از عناصر سیستم هیبرید در برابر مصالح سطح جاده محافظت شود.
تمام ساختار بدنه لافراری وزنی فقط در حدود 80 کیلوگرم دارد.
حتی بازوهای هیدرولیک نگهدارنده شاسی‌ها نیز به رنگ قرمز هستند.
ضربه‌گیرها قرمز و آبی پلاستیکی از وارد شدن ضربات به شاسی‌ها در حین فرآیند تولید، جلوگیری می‌کنند.
قرمز، رنگ کلاسیک برای فراری است، ولی رنگ‌های نقره‌ای و مشکی نیز برای لافراری بسیار مناسب هستند.
جلوبندی لافراری، قبل از اینکه کاپوت و اجزای آیرودینامیک نصب شوند.
حتی یک میلیمتر نیز هدر نمی‌رود. این چیزی است که مهندسان فراری به ما می‌گویند و شوخی هم نمی‌کنند. در این تصویر نگاه کنید که چگونه عناصر پیشرانه در پشت لافراری سوار شده‌اند. مبدّل‌های الکتریکی نقره‌ای‌رنگ که توسط مصالح قرمزرنگ محافظت شده‌اند، به سمت قلب لافراری، یعنی موتور 6.3 لیتری V12 روانه شده‌اند.
به نظر شما این یک اتومبیل برای رانندگی در جاده است یا قرار است یک سفینه قرمزرنگ باشد؟
لافراری رویایی، کم کم شکل می گیرد.
درها و درپوش‌هایی که برای جاگذاری تجهیزات باز می‌مانند، نمادی از طراوت و زندگی در کارخانه هستند.
در انتهای شاسی، بعد از محل قرارگیری موتور V12 و گیربکس ۷ دنده دوکلاچه، پس از سیستم کنترل کشش فراری و ژنراتور موتور الکتریکی، سه کابل نارنجی‌رنگ وجود دارند که به مبدّل‌های الکتریکی متصل می‌شوند.
و اینجا مبدّل‌های الکتریکی را می‌بینیم که به طرزی عجیب در بالای سیستم گیربکس قرار گرفته‌اند.
چرخ‌های موقتی جالب با طرح کلاسیک پنج پره‌ای فراری برای حرکت شاسی لافراری در خط تولید استفاده می‌شوند.
در سالن کناری، قطعات مختلف لافراری منتظرند تا به شاسی متصل شوند.
دیسک‌های ترمز بزرگ لافراری که توسط «برمبو» تولید شده‌اند.
حتی قسمت‌های مختلف اگزوز نیز نشانی از هنر در خود دارند.
نمای عقب شاسی فیبرکربنی لافراری، درست قبل از زمانی که پیشرانه هیبریدی V12 در آن جای می‌گیرد.
پوشش زرد رنگی که سیستم ترمز را در شاسی می‌پوشاند تا هنگام حرکت در خط تولید آسیبی نبیند. کد F-150 مربوط به شناسایی داخلی در پروژه لافراری است که کارکنان کارخانه به دلیل شباهتش به نام تراک پرفروش فورد، جوک‌های زیادی در مورد آن ساخته‌اند.
سیستم تعلیق فوق العاده
قطعات اگزوز در انتظار سوار شدن.
موتور V12 اینجا، گیربکس ۷ دنده دو کلاچه اینجا، موتور الکتریکی اینجا، همه منتظرند تا مبدّل‌های الکتریکی به کابل‌های نارنجی‌رنگ وصل شوند.
سوپرماشین‌های هیبریدی لافراری تقریباً برای خروج از خط تولید آماده‌اند.
